Renée Marcus Janssen (1976, Naarden)
Op 21 jarige leeftijd is Renée vertrokken richting Pietrasanta en Carrara (Italië), omdat figuratieve beeldhouwkunst en alle facetten rondom het brons gieten niet op de Hogeschool voor de Kunsten in Utrecht onderwezen werden. Nu twintig jaar later is zij nog steeds verbonden met deze mooie streek. De technieken destijds daar geleerd, heeft zij inmiddels uitgewerkt in een eigen manier van werken die haar herkenbare stijl bepaalt.
In samenwerking met de bronsgieterij Art Casting in Oudenaarde (B) heeft zij een serie van inmiddels 17 verschillende karakterportretten van dieren gerealiseerd. Met verwondering en bewondering kijkt Renée naar de dierenwereld.” Naar dieren kijken, vind ik een prettige en rustgevende bezigheid. Wat ik zie vind ik mooi en zo volmaakt. Uit een verlangen om deze indrukken vast te houden wil ik het namaken, zodat die waarneming die mij vrolijk stemt niet meer van mij weggaat. Ik wil dat de schoonheid, de innerlijke rust van er gewoon maar zijn ¬¬¬- wat ik denk te zien als ik naar een dier kijk- dat dit bij me blijft.”…
Met de beelden wil ze een eigen wereld creëren zoals zij hem graag wil zien.
”Een kunstenaar maakt naar mijn idee graag wat hij of zij zelf graag ziet of mooi vindt. Verder is er nog veel onbekend over het innerlijke leven van een dier. Dit nog onbekende vraagstuk zet aan tot denken” … In alle eenvoud en zachtaardigheid vullen de beelden voor Renée de ruimte en waken. Een prettige stilte noemt zij het. De belichaming van er gewoon maar zijn, ongehinderd door de passies, verlangens en angsten die vaak het leven van de mens beheersen. In onze tijd vol lawaai en gedruis, en de snelheid waarmee het dagelijks leven aan ons voorbij trekt, durft Renée beelden van de stilte te maken.
