In 1974 studeerde Hermien af als klinische psycholoog te Leiden. Daarna richtte ze zich echter vooral op het tekenen.
Ze leerde etsen aan de Vrije Academie te Den Haag. Sinds 1991 exposeert ze met keramische beelden.
Met haar beelden verbeeldt ze droom en werkelijkheid. Iedereen beziet de wereld vanuit zijn eigen ‘denkraam’.
Onze zienswijze is onlosmakelijk verbonden met de wijze waarop wij onze observaties inkleuren en betekenis geven.
Hoe wij ook proberen de wereld door een nieuw venster te bekijken, we blijven altijd gevangen in ons eigen denkraam:
de wijze waarop wij de werkelijkheid ondergaan. Voor Hermien is het werken met klei verslavend geworden.
Acht dagen per week is ze bezig plastisch, grafisch en al schilderend haar beelden te creëren.
Verslavend is ook de uitdaging om problemen op te lossen die ontstaan door de beperking die het werken met klei met zich meebrengt.
Daardoor komt ze juist tot vondsten. Omdat klei nu eenmaal geen groot gewicht op dunne pootjes kan torsen,
kwam ze op het idee om mensen met tafels en met muziekinstrumenten te laten vervloeien.
Haar beelden worden hol opgebouwd en ze vond het een ontdekking om ook de binnenklant door openlatingen en beschildering een rol te laten spelen.
Het geeft haar een enorm gevoel van vrijheid om door associaties van ideeën en woordspelingen tot iets nieuws te komen. Een nieuw denkraam is geboren !